Toeschouwers die vandaag verwachtte een spectaculaire pot voetbal te zien, kwamen van een koude kermis thuis. Het was bepaald niet hartverwarmend wat beide ploegen lieten zien. Het spelbeeld en het gure regenweer gaven de thuisblijvers volkomen gelijk. Keldonk nam de leiding na 25 minuten, Andy vd Vossenberg schoot vanaf een meter of 20 onberispelijk raak. De gelijkmaker kwam een tiental minuten later. Tijdens de rust leefde het idee dat we deze wedstrijd moesten kunnen winnen, na wat aanvallende omzettingen hoopten we het te gaan laten zien. We namen het initiatief en probeerden verder naar voren te voetballen. We kregen een tegenvaller te verwerken toen Sparta dankzij een eigen doelpunt van ons de leiding nam. Met nog een klein kwartier te spelen wisten we een gelijkmaker te forceren, Rick vd Acker speelde zijn neef Leon aan, die schoof de bal de verre hoek in.  Sparta wankelde en Keldonk wist nogmaals te profiteren. Roy Koolen gaf aan en weer was het Leon die wist te scoren. Met nog 5 minuten officiële  speeltijd moesten we met een man minder verder. De scheidsrechter was de aanhoudende kritiek op zijn leiding zat en toen kwam de druppel die de emmer deed overlopen, begrijpelijk, en stuurde één van ons naar de kleedkamer. Sparta speler verwoorde ons optreden treffelijk; wij waren in zijn ogen net als de regen, zeikerds. Na alle tumult en blessurebehandelingen kwam er zo’n 10 minuten extra speeltijd bij. Met een man minder wisten we dit ternauwernood te overleven. We ontsnapten toen de scheids besloot geen penalty te geven aan Sparta en in de laatste seconde schoof de spits van Sparta net voorlangs. Zo had Keldonk na 100 minuten zijn schaapjes eindelijk op het droge. 3 punten erbij!